Prawdę mówiąc liczyłem na to że już po tygodniu zaczną spływać argumenty za lub przeciw. Jednak jak do tej pory nikt w sposób kreatywny nie próbuje podejść do problemu, Odtwarzacie istniejące schematy. Więc spróbowałem sam znaleźć słabości swoich pomysłów konfrontując je z myśleniem Einsteina.
Ponieważ nikt jeszcze nie zaprzeczył mojej wizji świata pogdybajmy coby było gdyby były prawdziwe.
Prędkość światła – prędkość z jaką jest przekazywana energia w cząsteczkach Biernych. Prędkość po której cząsteczki Bierne nie potrafią się usunąć coś jak prędkość dźwięku.
Przekroczenie prędkości światła powoduje że przestrzeń przed nie jest w stanie się rozstąpić trzeba by było ją przepchać. Cząsteczki Bierne nie mają masy ani ładunku przepchanie ich to nie problem, Jednak po drodze jest co najmniej 13 miliardów lat świetlnych przestrzeni i na drodze znajdują się masywne obiekty.
Przekroczenie prędkości światła spowoduje cofnięcie się w czasie. Według mnie jeżeli przegonimy światło będziemy mogli zobaczyć jeszcze raz tą samą teraźniejszość jednak nie będziemy mogli na nią wpłynąć czytam przebywać. Możemy jedynie zdobyć o niej informacje.
Poruszając się do gwiazdy zobaczymy ją wcześniej w czasie gdy będziemy się od niej oddalać zobaczymy ją później w czasie jednak czas będzie płyną tak samo.
Poruszanie się w przestrzeni powoduje opór przestrzeni (cząsteczek Biernych) Przy małych prędkościach opór będzie mały przy dużych będzie duży. Im szybciej będziemy się poruszać tym bardziej opór przestrzeni będzie nas ściskał.
Dylatacja czasu – złudzenie zwolnienia. Kiedy atom cezu wyślemy odrzutowcem dookoła ziemi będzie się on poruszał w przestrzeni szybciej, opór przestrzeni jest większy powoduje to zwolnienie drgań w stosunku do czasu który jest stały. Prędkość zwalnia reakcje a nie czas. Ziemia porusza się dookoła słońca kiedy się oddala od gwiazdy widzimy tą gwiazdę później. Jeżeli się do niej przybliżamy widzimy ją wcześniej.
Jeżeli jeden obserwator A będzie stał w miejscu a drugi obserwator B wyruszy w podroż z dużą prędkością tam i z powrotem. Do pomiaru czasu użyjemy pulsara który będzie się znajdował przy obserwatorze A obserwatorze. Do obserwatora B na początku podroży informacje od obserwatora będą wpływać powoli. Gdy będzie wracał informacje będą wpływać szybciej. Reakcje u obserwatora B będą przebiegać wolniej. Jednak po powrocie obydwoje obserwatorzy naliczą tą samą ilość pulsów pulsara. Obserwator B będzie młodszy ale czas który upłyną będzie taki sam.
Wzór E=mc2 gdy trochę go poprawimy Energia całkowita=energia potencjalna + (masa*c2) znacznie ułatwia sprawę Energia cząstki rośnie wraz z prędkością ale po zatrzymaniu się w przestrzeni nie może spaść niżej. Ze wzrostem prędkości wzrasta opór cząsteczek biernych które zachowują się jak cząstki Higgsa. A może to to samo:)
Wszechświat rozszerza się we wszystkich kierunkach od ziemi. Czyżbyśmy byli w miejscu gdzie powstał wielki wybuch? Mało prawdopodobne. A morze foton z czasem się spłaszcza. Przenosi tą samą energie tylko w bardziej płaskiej fali bo mu tak łatwiej. A my interpretujemy to jako przyspieszanie ekspansji wszechświata.
Może przed wielkim wybuchem jednak była przestrzeń tylko inna. Mogła przenosić oddziaływania grawitacyjne ale nie było w niej cząsteczek magnetycznych. Cząstki magnetyczne powstały po wielkim wybuchu W przestrzeni nie było cząstek biernych więc nie było oporu. Nie było światła ani ograniczenia prędkości. To wszystko powstało po wielkim wybuchu.
Mam jeszcze pomysły co do powiązania grawitacji z cząstkami biernymi ale musicie mi wybaczyć. Ta powieść fantastyczna którą pisze jest tak niesamowita że muszę się upić. Może jutro na kacu zobaczę jakieś luki w moim myśleniu
